BIPS – Bardzo Indywidualna i Praktyczna Szkoła latania, czyli triada STUDENT-TUTOR-MENTOR
A gdyby tak… polecieć wysoko. Rozwinąć skrzydła. Uczyć się zagadnień, które wiążą się z moimi pasjami, przystają do moich celów. Skupić się na rzeczach, które przybliżą do założenia własnej firmy marzeń… A mam marzenie. Gdyby tak nauczyć się dobrze latać.
Chciałabym naprawiać świat – to standardowa wypowiedz finalistki miss world, ale także – przyznajmy – najskrytsze marzenie każdego z nas. Uczyć się w działaniu. Poprawiać świat. Tworzyć coś dobrego pod opieką mądrych nauczycieli i doświadczonych praktyków.
Marzenia?
A gdyby tak… polecieć wysoko. Rozwinąć skrzydła. Uczyć się zagadnień, które wiążą się z moimi pasjami, przystają do moich celów. Skupić się na rzeczach, które przybliżą do założenia własnej firmy marzeń… A mam marzenie. Gdyby tak nauczyć się dobrze latać.
Chciałabym naprawiać świat – to standardowa wypowiedz finalistki miss world, ale także – przyznajmy – najskrytsze marzenie każdego z nas. Uczyć się w działaniu. Poprawiać świat. Tworzyć coś dobrego pod opieką mądrych nauczycieli i doświadczonych praktyków.
Marzenia?
Na naszej uczelni startuje właśnie pilotaż „szkoły latania”, czyli Biznesowego Indywidualnego Programu Studiów. Projekt skierowany jest do grupy ambitnych studentów, chcących zdobyć
wyjątkowe doświadczenie dzięki kilkusemestralnej pracy pod opieką tutora akademickiego i mentora biznesowego. O idei BIPS-u opowiadają dr Anną Witek-Crabb i dr Sylwią Wroną, koordynatorki tego
innowacyjnego projektu.
Skąd idea Biznesowego Indywidualnego Programu Studiów? Kiedy się narodziła?
Anna Witek-Crabb (AWC)
Pomysł przyszedł do nas na wiosnę 2017 roku z Bartkiem Postkiem (Prezes Zarządu Funmedia i pełnomocnik Rektora ds. strategii, współpracy z biznesem i rozwoju przedsiębiorczości akademickiej). Bartek przyniósł myśl na rozbudowę współpracy między studentami a biznesem i wprowadzenie współpracy student-mentor na naszej uczelni. Trafił z tym pomysłem do mnie. Równocześnie zainteresował nim władze UEW i myśl od razu dostała skrzydeł, bowiem ich odzew był niezwykle ciepły. We wrześniu dołączyła do nas Sylwia.
Sylwia Wrona (SW)
Zyskując poparcie władz, od września zaczęliśmy budowę programu nie tylko studencko-mentoringowego, nie tylko studencko-tutoringowego, ale pracę nad triadą STUDENT-MENTOR-TUTOR. Ta triada jest motorem projektu.
AWC. Bartek przyszedł ze ścieżki mentoringowej, my z Sylwią poruszamy się po obszarach tutorskich. Wszyscy troje lubimy uruchamiać nowe innowacyjne przedsięwzięcia i z tych różnych doświadczeń zaczął rodzić się projekt BIPSu – Biznesowego Indywidualnego Programu Studiów. Bardzo chcemy podkreślić, że jest to prototyp w fazie pilotażowej.
Rekrutacja do programu
Podkreślacie, że BIPS to nie program nauczania. BIPS to program uczenia się. Ja pozwoliłam sobie sparafrazować skrót BIPS – Bardzo Indywidualna i Praktyczna Szkoła latania, czyli triada
STUDENT-TUTOR-MENTOR. Czy celnie?
Czy możecie opowiedzieć, jak działa BIPS na konkretnym przykładzie?Idea jest adresowana na tym etapie (pilotażowym) do studentów studiów stacjonarnych, zarówno I jak i II stopnia. Wyobraźmy sobie zatem, że jestem studentką pierwszego roku studiów drugiego stopnia, dowiaduję się o BIPSie, mam ogromną potrzebę połączenia studiów z prawdziwą pracą nad pewnym pomysłem biznesowym. Chcę aplikować do programu.
Jeżeli chcesz aktywnie zdobywać wiedzę i doskonalić swoje umiejętności, świadomie kształtować własną ścieżkę kariery, odnaleźć pomysł na siebie i przy wsparciu opiekunów rozwijać swój własny biznes – wejdź na stronę projektu lub profil facebookowy, zapoznaj się z dostępnymi tam materiałami i w kolejnej edycji wypełnij formularz zgłoszeniowy oraz dokumenty rekrutacyjne.
SW. Aplikacja do programu podzielona jest na kilka etapów. Po pierwsze – wypełniasz formularz zgłoszeniowy, po drugie – pobierasz ze strony projektu wytyczne, jak napisać trzy krótkie eseje, które są podstawą rekrutacji. Następnie przygotowujesz eseje i wysyłasz na adres BIPS. Chwilę czekasz na wyniki i – jeśli zakwalifikujesz się do programu – w kolejnym etapie wybierasz opiekunów, z którymi chciałabyś współpracować. Wytyczne związane z przygotowaniem esejów mieliśmy okazję zestawić z praktyką esejów rekrutacyjnych Uniwersytetu Stanforda. Dzięki współpracy z Marcinem Pogroszewskim, wrocławianinem, przedsiębiorcą i studentem studiów MBA na tej uczelni, przygotowaliśmy pytania pomocnicze do napisania tych trzech niedługich wypowiedzi, w taki sposób, aby dowiedzieć się o studencie tego, na czym nam najbardziej zależy.
Piszę trzy eseje. Dlaczego są tak ważne?
AW. Chodzi nam o to, żeby znaleźć studentów, którzy są ciekawi świata, są nastawieni na rozwój, na uczenie się, którzy mają jakiś pomysł na siebie.
Muszę mieć gotowy pomysł na swój biznes?
SW. Niekoniecznie. Po to właśnie pojawia się mentor, aby poprowadzić studenta także na etapie generowania pomysłu, a później naturalnie na etapie jego wdrażania. Możesz także mentorem i z opiekunami przedyskutować swój pomysł, zweryfikować swoje założenia. Czasami jest to po prostu POMYSŁ NA SIEBIE.
Czego dotyczą te trzy eseje?
SW. Spotykaliśmy się kilkukrotnie, zarówno z mentorami, jak i tutorami. Słuchaliśmy ich sugestii, potrzeb, tego, jak wyobrażają sobie relację z podopiecznym, czego szukają u studentów. Chcieliśmy, aby pytania naprowadzające (pomocnicze) umożliwiały osobom aplikującym opowiedzenie w esejach o elementach, które interesują opiekunów. Nie jest to zatem kopiowanie rozwiązań ze Stanforda. Raczej inspirowaliśmy się ich podejściem – jak pytać, aby usłyszeć to, co w programie istotne. Tematyka esejów to:
1) Ty i Twoja historia
2) Dlaczego BIPS?
3) Twoje wyobrażenie na temat triady STUDENT-TUTOR-MENTOR
Jaki powinien być student BIPSu?
SW. BIPS jest dla ludzi z pasją, ciekawych świata, otwartych na innych. Student BIPSu to osoba pracowita, odpowiedzialna, zmotywowana do rozwijania swoich kompetencji, wytrwała, konsekwentnie realizująca postawione cele.
Piszę zatem pierwszy esej o swoim życiu…
AWC. Piszesz swoją historię życiową. Prosimy, abyś opowiedziała, co jest dla ciebie ważne, bowiem aspekt wartości jest w projekcie także niezwykle ważny. Szukamy ludzi, którzy chcą coś robić dla innych, ukierunkowanych na budowanie społeczności, na pracę w zespołach, na robienie czegoś, co ma wartość nie tylko dla nich samych. Pytamy o wydarzenia, które zmieniły ich sposób patrzenia na świat, o porażki i sukcesy, czego się z nich nauczyli…
Piszę także kolejne dwa.
AWC. W drugim eseju pytamy, czego oczekujesz od BIPSu i tam chętnie czytamy o tym, jakie korzyści dla siebie widzisz. Tam pojawiają się informacje o przedsięwzięciach, które chciałabyś stworzyć, o tym, dlaczego widzisz szansę akurat w BIPSie.
W trzeciej wypowiedzi prosimy o napisanie, jak sobie wyobrażasz tę pracę w triadzie student-tutor-mentor. To jest element wysłuchania także oczekiwań trzeciej strony.
Rekrutacja trwa do 12 stycznia 2018 roku i po tym czasie oczekuję na informację zwrotną, czy zakwalifikowałam się do BIPSU. Na jakiej podstawie mnie kwalifikujecie?
AWC. Jest grupa kryteriów branych pod uwagę pod kątem analizy esejów. To właśnie: wartości, wytrwałość, przedsiębiorczość, nastawienie na innych, na budowanie społeczności.
Czy możecie opowiedzieć, jak działa BIPS na konkretnym przykładzie?Idea jest adresowana na tym etapie (pilotażowym) do studentów studiów stacjonarnych, zarówno I jak i II stopnia. Wyobraźmy sobie zatem, że jestem studentką pierwszego roku studiów drugiego stopnia, dowiaduję się o BIPSie, mam ogromną potrzebę połączenia studiów z prawdziwą pracą nad pewnym pomysłem biznesowym. Chcę aplikować do programu.
Jeżeli chcesz aktywnie zdobywać wiedzę i doskonalić swoje umiejętności, świadomie kształtować własną ścieżkę kariery, odnaleźć pomysł na siebie i przy wsparciu opiekunów rozwijać swój własny biznes – wejdź na stronę projektu lub profil facebookowy, zapoznaj się z dostępnymi tam materiałami i w kolejnej edycji wypełnij formularz zgłoszeniowy oraz dokumenty rekrutacyjne.
SW. Aplikacja do programu podzielona jest na kilka etapów. Po pierwsze – wypełniasz formularz zgłoszeniowy, po drugie – pobierasz ze strony projektu wytyczne, jak napisać trzy krótkie eseje, które są podstawą rekrutacji. Następnie przygotowujesz eseje i wysyłasz na adres BIPS. Chwilę czekasz na wyniki i – jeśli zakwalifikujesz się do programu – w kolejnym etapie wybierasz opiekunów, z którymi chciałabyś współpracować. Wytyczne związane z przygotowaniem esejów mieliśmy okazję zestawić z praktyką esejów rekrutacyjnych Uniwersytetu Stanforda. Dzięki współpracy z Marcinem Pogroszewskim, wrocławianinem, przedsiębiorcą i studentem studiów MBA na tej uczelni, przygotowaliśmy pytania pomocnicze do napisania tych trzech niedługich wypowiedzi, w taki sposób, aby dowiedzieć się o studencie tego, na czym nam najbardziej zależy.
Piszę trzy eseje. Dlaczego są tak ważne?
AW. Chodzi nam o to, żeby znaleźć studentów, którzy są ciekawi świata, są nastawieni na rozwój, na uczenie się, którzy mają jakiś pomysł na siebie.
Muszę mieć gotowy pomysł na swój biznes?
SW. Niekoniecznie. Po to właśnie pojawia się mentor, aby poprowadzić studenta także na etapie generowania pomysłu, a później naturalnie na etapie jego wdrażania. Możesz także mentorem i z opiekunami przedyskutować swój pomysł, zweryfikować swoje założenia. Czasami jest to po prostu POMYSŁ NA SIEBIE.
Czego dotyczą te trzy eseje?
SW. Spotykaliśmy się kilkukrotnie, zarówno z mentorami, jak i tutorami. Słuchaliśmy ich sugestii, potrzeb, tego, jak wyobrażają sobie relację z podopiecznym, czego szukają u studentów. Chcieliśmy, aby pytania naprowadzające (pomocnicze) umożliwiały osobom aplikującym opowiedzenie w esejach o elementach, które interesują opiekunów. Nie jest to zatem kopiowanie rozwiązań ze Stanforda. Raczej inspirowaliśmy się ich podejściem – jak pytać, aby usłyszeć to, co w programie istotne. Tematyka esejów to:
1) Ty i Twoja historia
2) Dlaczego BIPS?
3) Twoje wyobrażenie na temat triady STUDENT-TUTOR-MENTOR
Jaki powinien być student BIPSu?
SW. BIPS jest dla ludzi z pasją, ciekawych świata, otwartych na innych. Student BIPSu to osoba pracowita, odpowiedzialna, zmotywowana do rozwijania swoich kompetencji, wytrwała, konsekwentnie realizująca postawione cele.
Piszę zatem pierwszy esej o swoim życiu…
AWC. Piszesz swoją historię życiową. Prosimy, abyś opowiedziała, co jest dla ciebie ważne, bowiem aspekt wartości jest w projekcie także niezwykle ważny. Szukamy ludzi, którzy chcą coś robić dla innych, ukierunkowanych na budowanie społeczności, na pracę w zespołach, na robienie czegoś, co ma wartość nie tylko dla nich samych. Pytamy o wydarzenia, które zmieniły ich sposób patrzenia na świat, o porażki i sukcesy, czego się z nich nauczyli…
Piszę także kolejne dwa.
AWC. W drugim eseju pytamy, czego oczekujesz od BIPSu i tam chętnie czytamy o tym, jakie korzyści dla siebie widzisz. Tam pojawiają się informacje o przedsięwzięciach, które chciałabyś stworzyć, o tym, dlaczego widzisz szansę akurat w BIPSie.
W trzeciej wypowiedzi prosimy o napisanie, jak sobie wyobrażasz tę pracę w triadzie student-tutor-mentor. To jest element wysłuchania także oczekiwań trzeciej strony.
Rekrutacja trwa do 12 stycznia 2018 roku i po tym czasie oczekuję na informację zwrotną, czy zakwalifikowałam się do BIPSU. Na jakiej podstawie mnie kwalifikujecie?
AWC. Jest grupa kryteriów branych pod uwagę pod kątem analizy esejów. To właśnie: wartości, wytrwałość, przedsiębiorczość, nastawienie na innych, na budowanie społeczności.
BIPS – jak to działa? Jak pracuję z tutorem? Jak z mentorem?
Załóżmy, że jestem studentką pierwszego roku studiów II stopnia. Mam pomysł – chcę tworzyć terapię psychoonkologiczną, grupy terapeutyczne na Dolnym Śląsku. Znam temat, jestem do
niego przekonana, ma szeroki wymiar społeczny. Przeszłam pomyślnie rekrutację do BIPSu.
Do mnie studenta dołączają teraz dwa kolejne elementy triady – tutor i mentor. Na jakiej zasadzie to się dzieje?
AWC. Tutor ze wszystkich aplikacji, które spłynęły, określa, z którymi studentami mu „po drodze”, podobny głos mają mentorzy, a student także z listy mentorów i tutorów może wskazać tych „wypatrzonych”.
Speed dating?
SW. Coś w tym rodzaju. Między wszystkimi zainteresowanymi musi być „chemia”. Można to doprecyzować w bezpośrednim spotkaniu, np. w rozmowie przy kawie. Ostatecznie, zarówno tutor, jak i mentor deklarują: chętnie bym wziął pod swoje skrzydła tych studentów, z kolei student deklaruje: chętnie pracowałbym z tym opiekunem…
Tutor to bardzo dobry i ceniony przez studentów dydaktyk. To osoba lubiącą pracę ze studentami i w sposób naturalny budująca autorytet. Tutor pracuje ze studentem, bazując na zasadach edukacji spersonalizowanej, ukierunkowanej na realizację planów rozwojowych studenta, pozostając z nim równocześnie w relacji „mistrz-uczeń”. Tutor inspiruje, wspiera, prowadzi i stawia wymagania. Wszyscy tutorzy BIPS zanim rozpoczną pracę ze studentami, przechodzą szkolenie certyfikujące.
Zaiskrzyło między mną i tutorem. Kim on dla mnie jest?
SW. Tutor jest osobą, która prowadzi studenta dwutorowo – samorozwojowo i akademicko. Nasi tutorzy, zanim podejmą współpracę z podopiecznym, przejdą szkolenie – zapoznają się z narzędziami charakterystycznymi dla tutoringu, poznają zadania, formaty. Istniejące ramy programowe BIPS będą materiałem, na którego bazie podczas kursu wypracujemy konkretne działania. Praca z każdym studentem będzie oczywiście nieco inna.
AWC. Spotykamy się podczas spotkań tutoringowych, w założeniu co 2 tygodnie. Przyglądamy się temu, jakie masz mocne strony, kompetencje, w jakim kierunku chcesz się rozwijać, jakie masz motywacje. Jednocześnie widzę cały obszar rozwoju akademickiego. Wspólnie uzgadniamy np. że zrobisz rozpoznanie takich projektów w innych krajach, może to być projekt analityczny. W zależności od tego, jakie sama masz zainteresowania, możesz np. przeczytać kilka lektur z zakresu onkologii, bądź psychologii, przedyskutować wybraną kwestię z zakresu psychoonkologii w eseju, który razem – ty i ja, tutor – razem przedyskutujemy, zbombardujemy, przeanalizujemy. To poszerzy twoje spojrzenie na to, co naprawdę chcesz z problemem zrobić.
SW. W działaniu jest od samego początku także mentor. I w tym przypadku ważna jest dobrowolność po obu stronach. Mentorzy to aktywni przedsiębiorcy, z wielkim poczuciem misji dzielenia się tym, co mają, co sami zdobyli. Ich zaangażowanie naprawdę dodaje nam skrzydeł, gdy się ich słucha. Między studentem a mentorem musi jednak coś zaiskrzyć, aby opiekun biznesowy chciał swoje 4 godziny w miesiącu poświęcić na prace z podopiecznym. Oczywiście może tych godzin być więcej.
Jaki ma być efekt tych wszystkich działań?
Jeden z mentorów na pytanie, po czym poznamy, że się udało, pięknie powiedział: Sukces poznam po tym, że ktoś osiągnął satysfakcję z realizowania własnego why.
Oczywiście, nie wykluczamy, że w trakcie programu powstaną jakieś przedsięwzięcia, opracowania, prace naukowe, książka, ale przede wszystkim student zweryfikuje pomysł na siebie.
Mentor w programie BIPS jest przedsiębiorcą lub wysokiej klasy specjalistą (może być także liderem organizacji pozarządowej), o min. 5-letnim doświadczeniu w zarządzaniu organizacją lub własną firmą. Mentor ma między 30 a 60 lat i posiada pewien poziom mądrości życiowej płynącej z doświadczeń.
Do mnie studenta dołączają teraz dwa kolejne elementy triady – tutor i mentor. Na jakiej zasadzie to się dzieje?
AWC. Tutor ze wszystkich aplikacji, które spłynęły, określa, z którymi studentami mu „po drodze”, podobny głos mają mentorzy, a student także z listy mentorów i tutorów może wskazać tych „wypatrzonych”.
Speed dating?
SW. Coś w tym rodzaju. Między wszystkimi zainteresowanymi musi być „chemia”. Można to doprecyzować w bezpośrednim spotkaniu, np. w rozmowie przy kawie. Ostatecznie, zarówno tutor, jak i mentor deklarują: chętnie bym wziął pod swoje skrzydła tych studentów, z kolei student deklaruje: chętnie pracowałbym z tym opiekunem…
Tutor to bardzo dobry i ceniony przez studentów dydaktyk. To osoba lubiącą pracę ze studentami i w sposób naturalny budująca autorytet. Tutor pracuje ze studentem, bazując na zasadach edukacji spersonalizowanej, ukierunkowanej na realizację planów rozwojowych studenta, pozostając z nim równocześnie w relacji „mistrz-uczeń”. Tutor inspiruje, wspiera, prowadzi i stawia wymagania. Wszyscy tutorzy BIPS zanim rozpoczną pracę ze studentami, przechodzą szkolenie certyfikujące.
Zaiskrzyło między mną i tutorem. Kim on dla mnie jest?
SW. Tutor jest osobą, która prowadzi studenta dwutorowo – samorozwojowo i akademicko. Nasi tutorzy, zanim podejmą współpracę z podopiecznym, przejdą szkolenie – zapoznają się z narzędziami charakterystycznymi dla tutoringu, poznają zadania, formaty. Istniejące ramy programowe BIPS będą materiałem, na którego bazie podczas kursu wypracujemy konkretne działania. Praca z każdym studentem będzie oczywiście nieco inna.
AWC. Spotykamy się podczas spotkań tutoringowych, w założeniu co 2 tygodnie. Przyglądamy się temu, jakie masz mocne strony, kompetencje, w jakim kierunku chcesz się rozwijać, jakie masz motywacje. Jednocześnie widzę cały obszar rozwoju akademickiego. Wspólnie uzgadniamy np. że zrobisz rozpoznanie takich projektów w innych krajach, może to być projekt analityczny. W zależności od tego, jakie sama masz zainteresowania, możesz np. przeczytać kilka lektur z zakresu onkologii, bądź psychologii, przedyskutować wybraną kwestię z zakresu psychoonkologii w eseju, który razem – ty i ja, tutor – razem przedyskutujemy, zbombardujemy, przeanalizujemy. To poszerzy twoje spojrzenie na to, co naprawdę chcesz z problemem zrobić.
SW. W działaniu jest od samego początku także mentor. I w tym przypadku ważna jest dobrowolność po obu stronach. Mentorzy to aktywni przedsiębiorcy, z wielkim poczuciem misji dzielenia się tym, co mają, co sami zdobyli. Ich zaangażowanie naprawdę dodaje nam skrzydeł, gdy się ich słucha. Między studentem a mentorem musi jednak coś zaiskrzyć, aby opiekun biznesowy chciał swoje 4 godziny w miesiącu poświęcić na prace z podopiecznym. Oczywiście może tych godzin być więcej.
Jaki ma być efekt tych wszystkich działań?
Jeden z mentorów na pytanie, po czym poznamy, że się udało, pięknie powiedział: Sukces poznam po tym, że ktoś osiągnął satysfakcję z realizowania własnego why.
Oczywiście, nie wykluczamy, że w trakcie programu powstaną jakieś przedsięwzięcia, opracowania, prace naukowe, książka, ale przede wszystkim student zweryfikuje pomysł na siebie.
Mentor w programie BIPS jest przedsiębiorcą lub wysokiej klasy specjalistą (może być także liderem organizacji pozarządowej), o min. 5-letnim doświadczeniu w zarządzaniu organizacją lub własną firmą. Mentor ma między 30 a 60 lat i posiada pewien poziom mądrości życiowej płynącej z doświadczeń.
Najważniejsze w nauce i w życiu – relacje
Czy spotkania tutoringowe i mentorskie odbywają się w realu? W czasach świata wirtualnego?
SW. Punktem wyjścia jest relacja mistrz – uczeń. Osobiste spotkania są najcenniejszą formą tej relacji. Oczywiście możemy budować ją także w świecie wirtualnym, czerpiąc z możliwości, jakie dają nowe technologie. I w BIPSie nie wykluczamy tej formuły pracy. Jednak podstawą jest spotkanie w realu.
BIPS to:
• współpraca z tutorem akademickim podczas spotkań tutoringowych (co 2 tygodnie) + praca własna,
• współpraca z mentorem biznesowym (ok. 4 godz. w miesiącu) + praca własna + ew. praktyka,
• uczestnictwo w dodatkowych szkoleniach z zakresu: innowacji i przedsiębiorczości, pracy zespołowej i mistrzostwa osobistego – raz w miesiącu,
• spotkania społeczności BIPS – raz w tygodniu/ raz na 2 tygodnie,
• Szkoła Letnia (po I semestrze BIPS), Szkoła Zimowa (po II semestrze BIPS) oraz spotkania podsumowujące
A co ze studiami?
Jestem zachwycona tą współpracą. Czuję, że uczę się latać! A co z moimi studiami?
AWC. Cały czas studiujesz. Zielone światło do projektu dał nam zapis o indywidualnym programie studiów (IPS).
SW. BIPS nie zastępuje studiów. Tutor pomaga w indywidualnym toku studiów dobrać takie przedmioty, które rozwijają kompetencje studenta. Tutor może być opiekunem naukowym studenta, który pojawia się w zapisie IPS lub współpracować z opiekunem naukowym.
Uczę się, zdobywam punkty ECTS, ale uczę się tylko przedmiotów zaproponowanych dla mnie przez tutora i opiekuna naukowego obszarów, a zatwierdzonych przez Dziekana?
SW. W takim zakresie, w jakim pozwala na to Regulamin studiów. Jak widzisz, w BIPS zaangażowane jest wiele osób ze społeczności akademickiej, specjaliści, eksperci. Tutor może wskazać ci słuszność spotkania się z ekspertem w danej branży.
BIPS jawi mi się naprawdę jako praktyczna szkoła latania pod opieką wielu specjalistów. Pomysł jest fantastyczny!
SW. Spotykamy się właśnie z takim żywym i ciepłym odbiorem idei i to nie tylko na uczelni, ale i poza nią. Czujemy pozytywną energię na spotkaniach roboczych. Ostatnio usłyszeliśmy od studenta innej wrocławskiej uczelni, uczestnika jednego ze spotkań: znajdę sobie tutora, znajdę sobie mentora, tylko mnie weźcie do tego projektu!
AWC. Siłą jest synergia tej triady. Czujemy, że to naprawdę ogromna energia.
SW. Punktem wyjścia jest relacja mistrz – uczeń. Osobiste spotkania są najcenniejszą formą tej relacji. Oczywiście możemy budować ją także w świecie wirtualnym, czerpiąc z możliwości, jakie dają nowe technologie. I w BIPSie nie wykluczamy tej formuły pracy. Jednak podstawą jest spotkanie w realu.
BIPS to:
• współpraca z tutorem akademickim podczas spotkań tutoringowych (co 2 tygodnie) + praca własna,
• współpraca z mentorem biznesowym (ok. 4 godz. w miesiącu) + praca własna + ew. praktyka,
• uczestnictwo w dodatkowych szkoleniach z zakresu: innowacji i przedsiębiorczości, pracy zespołowej i mistrzostwa osobistego – raz w miesiącu,
• spotkania społeczności BIPS – raz w tygodniu/ raz na 2 tygodnie,
• Szkoła Letnia (po I semestrze BIPS), Szkoła Zimowa (po II semestrze BIPS) oraz spotkania podsumowujące
A co ze studiami?
Jestem zachwycona tą współpracą. Czuję, że uczę się latać! A co z moimi studiami?
AWC. Cały czas studiujesz. Zielone światło do projektu dał nam zapis o indywidualnym programie studiów (IPS).
SW. BIPS nie zastępuje studiów. Tutor pomaga w indywidualnym toku studiów dobrać takie przedmioty, które rozwijają kompetencje studenta. Tutor może być opiekunem naukowym studenta, który pojawia się w zapisie IPS lub współpracować z opiekunem naukowym.
Uczę się, zdobywam punkty ECTS, ale uczę się tylko przedmiotów zaproponowanych dla mnie przez tutora i opiekuna naukowego obszarów, a zatwierdzonych przez Dziekana?
SW. W takim zakresie, w jakim pozwala na to Regulamin studiów. Jak widzisz, w BIPS zaangażowane jest wiele osób ze społeczności akademickiej, specjaliści, eksperci. Tutor może wskazać ci słuszność spotkania się z ekspertem w danej branży.
BIPS jawi mi się naprawdę jako praktyczna szkoła latania pod opieką wielu specjalistów. Pomysł jest fantastyczny!
SW. Spotykamy się właśnie z takim żywym i ciepłym odbiorem idei i to nie tylko na uczelni, ale i poza nią. Czujemy pozytywną energię na spotkaniach roboczych. Ostatnio usłyszeliśmy od studenta innej wrocławskiej uczelni, uczestnika jednego ze spotkań: znajdę sobie tutora, znajdę sobie mentora, tylko mnie weźcie do tego projektu!
AWC. Siłą jest synergia tej triady. Czujemy, że to naprawdę ogromna energia.
Fakty
Ilu studentów obejmie projekt pilotażowy?
Spodziewamy się grupy ok. 25 osób. Jest to przemyślane. Nie chcemy, aby to była na etapie prototypu wielka grupa, tak abyśmy mogli przyglądać się jej i na tej podstawie modyfikować program.
Kiedy start pierwszej edycji BIPSu?
BIPS startuje z początkiem marca 2018, z nowym wiosennym semestrem.
Jak długo będzie trwać?
Tak jak w założeniu projektu będzie trwać 3 semestry. Dlatego tez program adresowany jest do drugiego roku studiów licencjackich i pierwszego roku studiów magisterskich.
W pilotażowym wydaniu założenia są takie, że pierwszy semestr nastawiony jest na pracę samorozwojową studenta, drugi na pracę zespołową, a trzeci na rozwijanie umiejętności przedsiębiorczych i przywódczych.
Ilu tutorów i mentorów bierze udział w pilotażowym etapie?
W pilotażu mamy 21 potencjalnych mentorów. Mamy też grupę 16 tutorów. Idea jest jednak taka, aby z każdą kolejną edycją tę listę rozszerzać. Mamy marzenie, aby przejść na szeroką formułę pracy tutorskiej na uczelni, czyli zaprosić naszych kolegów i koleżanki do uczestnictwa w BIPSie. Po etapie pilotażu, gdy zweryfikujemy nasze obecne założenia, pragniemy, aby społeczność BIPSowa była jak największa. Dodam, że mamy w tych działaniach ogromne poparcie władz uczelni.
Jest już oficjalna lista mentorów i tutorów?
W połowie stycznia zaprezentujemy oficjalne listy wszystkich uczestników programu, w edycji pilotażowej.
Czy obie będziecie tutorami?
Obie chcemy. Czy będziemy? To zależy od tego, czy nas studenci wybiorą.
Opowiecie nam o tym i o doświadczeniach z testowania prototypu pod koniec pierwszego pilotażowego semestru? W czerwcu tego roku?
Bardzo chętnie.
Spodziewamy się grupy ok. 25 osób. Jest to przemyślane. Nie chcemy, aby to była na etapie prototypu wielka grupa, tak abyśmy mogli przyglądać się jej i na tej podstawie modyfikować program.
Kiedy start pierwszej edycji BIPSu?
BIPS startuje z początkiem marca 2018, z nowym wiosennym semestrem.
Jak długo będzie trwać?
Tak jak w założeniu projektu będzie trwać 3 semestry. Dlatego tez program adresowany jest do drugiego roku studiów licencjackich i pierwszego roku studiów magisterskich.
W pilotażowym wydaniu założenia są takie, że pierwszy semestr nastawiony jest na pracę samorozwojową studenta, drugi na pracę zespołową, a trzeci na rozwijanie umiejętności przedsiębiorczych i przywódczych.
Ilu tutorów i mentorów bierze udział w pilotażowym etapie?
W pilotażu mamy 21 potencjalnych mentorów. Mamy też grupę 16 tutorów. Idea jest jednak taka, aby z każdą kolejną edycją tę listę rozszerzać. Mamy marzenie, aby przejść na szeroką formułę pracy tutorskiej na uczelni, czyli zaprosić naszych kolegów i koleżanki do uczestnictwa w BIPSie. Po etapie pilotażu, gdy zweryfikujemy nasze obecne założenia, pragniemy, aby społeczność BIPSowa była jak największa. Dodam, że mamy w tych działaniach ogromne poparcie władz uczelni.
Jest już oficjalna lista mentorów i tutorów?
W połowie stycznia zaprezentujemy oficjalne listy wszystkich uczestników programu, w edycji pilotażowej.
Czy obie będziecie tutorami?
Obie chcemy. Czy będziemy? To zależy od tego, czy nas studenci wybiorą.
Opowiecie nam o tym i o doświadczeniach z testowania prototypu pod koniec pierwszego pilotażowego semestru? W czerwcu tego roku?
Bardzo chętnie.
